Codekamer Beveiliging

De code erkent elkaars bestaansrecht en doet een moreel beroep op alle betrokken partijen om met elkaar tot een fair deal te komen wanneer er wordt aan- in- en uitbesteed. Voor zo'n fair deal geeft de code kaders. Kaders die je na het zetten van je handtekening in praktijk moet willen brengen. Daar moet je met elkaar; opdrachtgever, opdrachtnemer en werknemer op kunnen vertrouwen. Vertrouwen dat er ook moet zijn op momenten dat het spannend wordt. Spannend rond de vraag of de deal wel of niet gemaakt kan worden, want de verleiding om dan een oogje dicht te knijpen is groot. Juist op dat soort momenten zou je elkaar als medeondertekenaars scherp moeten houden en nog eens een blik op de Code moeten werpen.

Om elkaar scherp te houden is het nodig dat zoveel mogelijk partijen de Code met overtuiging ondertekenen. Want pas dan draagt de Code bij aan het creëren van een markt waarin fair deals tot stand kunnen komen. Graag lever ik mijn bijdrage aan het uitdragen van de noodzaak de Code te ondertekenen en na te leven. Na te leven bij het maken en het operationaliseren van fair deals op basis van fair play. Ik wil daarbij uitgaan van het vertrouwen dat een handtekening onder de Code bewust wordt gezet. Voor wie dat nog niet gedaan heeft heb ik de uitnodiging met mij en de andere leden van de Codekamer de waarde(n) van de Code te verkennen.

Nu hoor ik u denken dat is wel heel gematigde taal voor een vertegenwoordiger van een activerende vakbond, die het activisme niet schuwt. Mijn reactie daarop is simpel. De code is er mede gekomen omdat wij activeerden. We activeerden omdat intenties niet altijd genoeg bleken te zijn. De code treedt niet in de plaats van het activeren. De Code stelt kaders. Het activeren blijft nodig waar kaders moeten worden (bij)gesteld, of met voeten worden getreden. Het moet immers niet bij mooie woorden blijven.